Η ναυπηγική βιομηχανία των ΗΠΑ και η κυριαρχία στη θάλασσα απαιτούν ένα νέο οικοσύστημα

Ευγενική προσφορά εικόνας από την Ομάδα Ναυτικών Επιχειρήσεων

Με όλες τις νομοθετικές φανφάρα, τα εκτελεστικά διατάγματα, τις συνεδριάσεις των επιτροπών, τις προσπάθειες άσκησης πίεσης και τις ανακοινώσεις στα μέσα ενημέρωσης σχετικά με την αμερικανική ναυπηγική βιομηχανία, τον ναυτικό πόλεμο και τη ναυτική κυριαρχία , δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το αποτέλεσμα της αναταραχής είναι η απόλυτη σύγχυση εντός της ναυτιλιακής βιομηχανικής βάσης (MIB).

Το Εκτελεστικό Διάταγμα της 9ης Απριλίου 2025 για την Αποκατάσταση της Ναυτιλιακής Κυριαρχίας της Αμερικής απαριθμεί περισσότερες από αρκετές εκθέσεις προς τον Πρόεδρο που πρέπει να υποβληθούν εντός 90 ημερών. Μετά από αυτές τις αρχικές ενημερώσεις, άλλες εκθέσεις πρέπει να υποβληθούν στις 180 και 210 ημέρες. Ο κλάδος στο σύνολό του δεν έχει δει αναφορές για την ολοκλήρωση οποιασδήποτε από τις εκθέσεις. Ωστόσο, με την πάροδο των ετών έχουμε δει πολλά ομοσπονδιακά προγράμματα μεταφορών με καλές προθέσεις να καταλήγουν μόνο σε εκθέσεις και με ελάχιστες έως καθόλου επενδύσεις. Για να υποστηρίξει αυτή την άποψη, η τελευταία έκθεση του GAO για τη ναυπηγική βιομηχανία περιέγραψε τον κλάδο ως «αέναο στάδιο διαλογής».

Ως ναυπηγοί και φορείς εκμετάλλευσης, είμαστε απλώς μπερδεμένοι σχετικά με την πορεία προς τα εμπρός. Είναι η υποστήριξη και η χρηματοδότηση εμπορική ή κυβερνητική; Βασίζεται η αναζωογόνηση της βιομηχανικής βάσης στη νομοθεσία, στις συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, στις ιδιωτικές επενδύσεις ή στην κρατική επιδότηση; Με αυτά τα ερωτήματα να προέρχονται από πολλές διαφορετικές ομοσπονδιακές και ιδιωτικές πηγές, αναρωτιόμαστε αν μια αναγέννηση της «ναυπηγικής» είναι μια προσπάθεια ικανοποίησης του status quo ή εξυπηρετείται καλύτερα οργανικά με την παροχή νέας τεχνολογίας, απελευθέρωσης, προγραμμάτων και ιδιωτικών επενδύσεων για την επίτευξη νέας χωρητικότητας και υπηρεσιών.

• Στη φύση, η Οικολογία ορίζει τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των οργανισμών και του περιβάλλοντός τους.
  Με αυτές τις σχέσεις η φύση χτίζει πληθυσμούς και αυτοί οι πληθυσμοί αναπτύσσονται σε κοινότητες. Το αποτέλεσμα σε πολλά φυσικά περιβάλλοντα είναι ένα βιώσιμο και υποστηρικτικό οικοσύστημα. Η Ναυτική Υπηρεσία των ΗΠΑ πρέπει να συνδυάσει τα ναυτικά της στοιχεία με τις παγκόσμιες εμπορικές της απαιτήσεις. Χρειάζεται ένα νέο οικοσύστημα. Απαιτούνται σημαντικές αλλαγές εάν η Ναυτική Υπηρεσία των ΗΠΑ (MIB) επιδιώκει να ανταγωνιστεί παγκοσμίως και να ανακτήσει την προηγούμενη φήμη και θέση της τόσο στους γεωπολιτικούς κύκλους όσο και στις αγορές εμπορευμάτων.

Μήπως η σύγκριση με το «οικολογικό» είναι λίγο υπερβολικά «Jurassic Park»;

Ίσως όχι.

Ένας μηχανικός οικοσυστήματος στη φύση είναι οποιοδήποτε είδος που είναι ικανό να αλλάξει το περιβάλλον του. Ένας «αλλογενής» μηχανικός αλλάζει τα ενδιαιτήματα γύρω του, ενώ ένας «αυτογενής» μηχανικός μεταβάλλει τη δική του δομή. Σκεφτείτε το Ναυτικό των ΗΠΑ και μια στρατιωτική βιομηχανική βάση ως «αλλογενή» και την εμπορική ναυτιλία και τις αγορές ως «αυτογενή». Κατά τη γνώμη μας, το νέο «οικοσύστημα» στη ναυτιλία των ΗΠΑ πρέπει να ξεπεράσει το αίτημα για χωρητικότητα «διπλής χρήσης» και να επιδιώξει να συνδυάσει τη χρηματοδότηση, τις διαδικασίες και την τεχνολογία τόσο των στρατιωτικών όσο και των εμπορικών πλοίων για να προχωρήσει ως μια βιώσιμη κοινότητα.

Η φήμη και τα δυνατά μας σημεία δεν βασίζονται μόνο στη στρατιωτική μας ικανότητα. Ο σεβασμός από τους διεθνείς εταίρους και συμμάχους μας βασίζεται επίσης στην ιστορική μας ανθρωπιστική βοήθεια και προσφορά. Με τα τρέχοντα γεωπολιτικά γεγονότα στη Μέση Ανατολή, την Ουκρανία και τον Ινδο-Ειρηνικό, η θέα ενός αμερικανικού εμπορικού πλοίου, πλήρως φορτωμένου με φορτίο και που πετάει με τα αστέρια και τις ρίγες, θα ήταν ένα ευπρόσδεκτο σημάδι σε αυτά τα θέατρα επιχειρήσεων και μπορεί εύκολα να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση της αμερικανικής βιομηχανίας και της γεωργίας. Με αυτή την εισροή αμερικανικών περιουσιακών στοιχείων και ναυτικών, ακολουθεί η προστασία της Εθνικής Ασφάλειας και των Δυνάμεων. Επεκτείνουμε τη Ναυτική μας ισχύ παρέχοντας προστασία σε αυτά τα εμπορικά περιουσιακά στοιχεία με νέες υπηρεσίες και εφαρμογές.

Το πρόσφατο νομοσχέδιο «Ένα Μεγάλο Όμορφο» περιλαμβάνει σημαντική χρηματοδότηση για το Ναυτικό, ιδίως στη ναυπηγική βιομηχανία, και στα αυτόνομα συστήματα. Το νομοσχέδιο διαθέτει περίπου 40 δισεκατομμύρια δολάρια για την προμήθεια νέων πλοίων , μη επανδρωμένων σκαφών και την ανάπτυξη εκσυγχρονισμού ναυπηγείων του πολεμικού ναυπηγείου. Όλη αυτή η χρηματοδότηση είναι εκτός του κανονικού αιτήματος για τον αμυντικό προϋπολογισμό για το 2026, ύψους 292,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ο νέος νόμος περιλαμβάνει επίσης σημαντική χρηματοδότηση για την Ακτοφυλακή των ΗΠΑ, συνολικού ύψους σχεδόν 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων, η οποία αναφέρεται ως η μεγαλύτερη μεμονωμένη δέσμευση χρηματοδότησης στην ιστορία της Υπηρεσίας. Αυτή η χρηματοδότηση θα χρησιμοποιηθεί επίσης για ναυπηγική βιομηχανία, εγκαταστάσεις στην ξηρά και συντήρηση. Και πάλι, πρόκειται για ειδική χρηματοδότηση για ναυπηγική βιομηχανία εκτός της κανονικής νομοθεσίας περί εξουσιοδότησης της Ακτοφυλακής, της Εσωτερικής Ασφάλειας ή της Άμυνας.

Ευγενική προσφορά εικόνας από την Ομάδα Ναυτικών Επιχειρήσεων

Η σημαία των ΗΠΑ ρωτάει: Πού είναι τα χρήματά μας;

Ενώ ο νέος νόμος έχει πολλά επιτυχημένα στοιχεία και θα αυξήσει την οικονομική ανάπτυξη, αγνοεί την εμπορική ναυτιλία ή τη ναυπηγική βιομηχανία υπό σημαία ΗΠΑ. Περιμένουμε την κατανομή των καταπιστευματικών κεφαλαίων από τους κινεζικούς δασμούς και την ανάπτυξη Ζωνών Ευημερίας στον Νόμο για τα Πλοία για την Αμερική ή όπως αναφέρεται στον Κανονισμό. Εκκρεμεί νομοθεσία που απουσιάζει από οποιαδήποτε πραγματική κυβερνητική χρηματοδότηση για να ολοκληρωθεί το τεράστιο έργο της ανοικοδόμησης της εμπορικής ναυπηγικής ικανότητας της Αμερικής. Μην κάνετε λάθος, τα υπάρχοντα ναυπηγεία, οι νεοσύστατες επιχειρήσεις και οι πρόσφατες ξένες αγορές αμερικανικών εγκαταστάσεων θα ακολουθήσουν την αμυντική χρηματοδότηση.

Κατά τη γνώμη μας, λίγοι, αν όχι καθόλου, από τις «νεοσύστατες επιχειρήσεις» κατανοούν το τεράστιο έργο που έχουμε μπροστά μας, ενώ «προετοιμάζουν» μελλοντικές εγκαταστάσεις. Η υπάρχουσα χωρητικότητα των ναυπηγείων μας θα κρατηθεί και θα συσσωρευτεί με εργασίες του Ναυτικού και της Ακτοφυλακής των ΗΠΑ σε επίπεδα κόστους που δεν λαμβάνουν υπόψη τη διαθεσιμότητα ιδιωτικών επενδύσεων ή την εξοικονόμηση κόστους που μπορεί να προσφέρει η εμπορική εμπλοκή. Οι νέοι ξένοι εταίροι μας θα ακολουθήσουν τα αμυντικά χρήματα και, όπως θα έπρεπε, εάν η αρχική τους είσοδος στο σύστημα είναι επιτυχής. Η ανακατανομή ακόμη και της χρηματοδότησης «απορριμμάτων» που παρέχεται εκτός οποιασδήποτε χρηματοδότησης του προϋπολογισμού MarAd ή των Μεταφορών, τόσο μεγάλη όσο αυτή, θα οδηγούσε τα εμπορικά ναυπηγεία σε μια νέα εποχή και θα έθετε νέους πυθμένες τόσο στο νερό όσο και κάτω από το νερό.

Το οικοσύστημα μπορεί να προχωρήσει πέρα από την ίδια την πρωτοβουλία ναυπήγησης πλοίων, καθώς υπάρχουν πολλά παραδείγματα υιοθέτησης εμπορικών διαδικασιών επιθεώρησης, σύναψης συμβάσεων, αγορών και υπηρεσιών που μπορούν να λειτουργήσουν για την ανακούφιση των καθυστερήσεων και του κόστους συντήρησης και κατασκευής πλοίων από το Ναυτικό και την Ακτοφυλακή των ΗΠΑ. Πρόσφατη ανάλυση από την Ουκρανία δείχνει ότι η κυβερνητική γραφειοκρατία ήταν το κύριο πρόβλημα για την προώθηση των διαδικασιών και της κατασκευής και η ψηφιακή υιοθέτηση εμπορικών εφαρμογών ήταν το μοναδικό στοιχείο που επιτάχυνε τη χρηματοδότηση και την έναρξη της πολεμικής προσπάθειας. Η συνεργατική προσπάθεια υπερβαίνει τον υπάρχοντα σχεδιασμό, την απόδοση και τη λειτουργία. Η μεταφορά ορισμένων καθηκόντων του Ναυτικού και της Ακτοφυλακής των ΗΠΑ σε εμπορικές υπηρεσίες μπορεί να μας οδηγήσει πέρα από τις συστάσεις «διπλής χρήσης» και σε τύπους και σχεδιασμό πλοίων που όχι μόνο μεταφέρουν κυβερνητικά και ιδιωτικά φορτία, αλλά εφαρμόζονται επίσης άμεσα σε στρατιωτικές επιχειρήσεις εφοδιαστικής και υποστήριξης. Η δημιουργία ενός νέου οικοσυστήματος που συνδυάζει στρατιωτικά συστήματα και εμπορικές εφαρμογές θα πρέπει να είναι η πρώτη μας προτεραιότητα για την επίτευξη ενός στόχου «κυριαρχίας».

Τα ζητήματα της υπέρβασης κόστους και των γραφειοκρατικών καθυστερήσεων είναι πιο ορατά στη βιομηχανία υποβρυχίων. Οι φορολογούμενοι έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια δολάρια για την επίτευξη του στόχου παράδοσης 2 υποβρυχίων κλάσης Virginia συν 1 υποβρυχίου Columbia ετησίως, ωστόσο τα χρονοδιαγράμματα παραγωγής και συντήρησης παραμένουν χρόνια πίσω. Οι σύμμαχοί μας στη Νότια Κορέα έχουν μια ακμάζουσα βιομηχανία υποβρυχίων που χτίστηκε στην αποδεδειγμένη επιτυχία τους στην έγκαιρη και εντός προϋπολογισμού παράδοση εμπορικών πλοίων. Πώς μπορούμε να επωφεληθούμε από αυτή τη διασπορά από τα εμπορικά στα στρατιωτικά «οικοσυστήματα»;

Σε ένα πολύ θετικό βήμα, ο πρόσφατα εκδοθείς Νόμος περί Εθνικής Άμυνας του 2026 περιέχει απαιτήσεις άμεσης αναφοράς για το Υπουργείο Άμυνας, ώστε να αναλύσει το μοντέλο «ως υπηρεσία» για υποθαλάσσιες εφαρμογές. Συγκεκριμένα, ζητά την αξιολόγηση της ενσωμάτωσης εμπορικών ντιζελοηλεκτρικών υποβρυχίων ως υπηρεσίας για το Υπουργείο Άμυνας, η οποία θα λειτουργούσε όπως επιτυχημένα προγράμματα σε άλλους τομείς, για την άμβλυνση των τρεχουσών καθυστερήσεων και των υπερβάσεων κόστους.

• «Η επιτροπή σημειώνει ότι οι προσεγγίσεις «ως υπηρεσία» έχουν εφαρμοστεί με επιτυχία σε άλλους τομείς, όπως η χρήση από την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ υπηρεσιών εκπαίδευσης του εχθρού που ανήκουν σε εργολάβους και λειτουργούν από αυτούς. Αυτά τα μοντέλα έχουν καταδείξει την ικανότητά τους να παρέχουν οικονομικά αποδοτική και ευέλικτη υποστήριξη σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, διατηρώντας παράλληλα πλατφόρμες υψηλής τεχνολογίας για τις πιο κρίσιμες αποστολές τους».
  
  

Ο Αξιότιμος Tim Sheehy , Γερουσιαστής από τη Μοντάνα, σε πρόσφατη επιστολή υποστήριξης προς τον Υπουργό Ναυτικού Phelan, αναφέρει επίσης:

• «Προτρέπω το Υπουργείο να εξετάσει νέες προσεγγίσεις για την υποστήριξη της κρίσιμης εκπαίδευσης, της έρευνας και ανάπτυξης και άλλων αναγκών υποθαλάσσιων αποστολών μέσω της ανάπτυξης ενός μοντέλου «υποβρυχίων ως υπηρεσίας»»
  
  

Υπάρχει μόνο μία εταιρεία που επιδιώκει ένα μοντέλο «ως υπηρεσίας» για υποβρύχια που βασίζεται πλήρως στην πραγματικότητα: η Maritime Operations Group. Η ιδέα τους να βάλουν περισσότερους παίκτες στο πεδίο για να ενισχύσουν τη δύναμη των πυρηνικών υποβρυχίων — αξιοποιώντας έμπειρα ξένα ναυπηγεία και ιδιωτικά κεφάλαια — δημιουργεί ακριβώς το είδος του μικτού οικοσυστήματος ναυπηγικής βιομηχανίας και της βαλβίδας εκτόνωσης της επιχειρησιακής πίεσης που χρειάζεται το έθνος. Αυτό το μοντέλο παρέχει άμεση επιχειρησιακή ικανότητα διατηρώντας παράλληλα την λογοδοσία και την προσέγγιση που βασίζεται στα αποτελέσματα που απαιτεί η ιδιωτική βιομηχανία, προσφέροντας μια πρακτική γέφυρα μεταξύ της εμπορικής αποτελεσματικότητας και των στρατιωτικών απαιτήσεων που αποτελεί παράδειγμα του συνεργατικού οικοσυστήματος που περιγράφεται σε όλη αυτήν την ανάλυση.

Το μοντέλο αναπαράγει τμήματα του νόμου «Πλοία για την Αμερική» όπου η κατασκευή και η αλληλεπίδραση με μια ξένη ναυπηγική ομάδα οδηγεί σε «αλλαγή σημαίας» της αρχικής χωρητικότητας και με τη σειρά της αναπτύσσει ευκαιρίες εμπορικής κατασκευής σε ένα ναυπηγείο των ΗΠΑ για την κατασκευή του νέου στόλου.
Η Amtech συνεργάζεται στενά με την Maritime Operations Group μέσω των σχέσεών της με την Hyundai, τη Νότια Κορέα και διάφορα ναυπηγεία στις ΗΠΑ για να υλοποιήσει αυτό το νέο οικοσύστημα. Είναι ένα μόνο παράδειγμα του πώς το νέο μοντέλο μπορεί να λειτουργήσει για να επαναφέρει το Έθνος στην Ναυτική Κυριαρχία.