Η συσσώρευση υδρόβιων οργανισμών στο υποβρύχιο κύτος και τις δομές του πλοίου είναι γνωστή ως βιοσυσσώρευση. Αυτό μπορεί να εισάγει δυνητικά διεισδυτικά μη φυσικά υδρόβια είδη σε μια νέα περιοχή. Η ρύπανση μπορεί επίσης να επιβραδύνει το πλοίο και να επηρεάσει την ενεργειακή του απόδοση.
Το περιφερειακό εργαστήριο του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (IMO) στο λιμάνι της Ισπανίας, Τρινιντάντ και Τομπάγκο (20-22 Ιουνίου) έχει ως στόχο να παράσχει στους συμμετέχοντες μεγαλύτερη κατανόηση των απαιτήσεων και των συνεπειών της επικύρωσης, εφαρμογής και επιβολής των συστημάτων προστασίας από ρύπανση (AFS) σύμβαση και την εφαρμογή κατευθυντήριων γραμμών βιοκαυσίμων.
Η σύμβαση AFS ρυθμίζει τα αντιρρυπαντικά συστήματα για την πρόληψη των δυσμενών επιπτώσεων από τη χρήση τους και από τα βιοκτόνα που ενδέχεται να περιέχουν. Οι κατευθυντήριες γραμμές για την βιολογική ρύπανση επικεντρώνονται στον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να ελέγχεται η βιοσυσσώρευση και να μειώνεται η μεταφορά των διεισδυτικών υδρόβιων ειδών.
Το εργαστήριο παρακολούθησαν περίπου 45 συμμετέχοντες από 13 χώρες (Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, Μπαχάμες, Μπαρμπάντος, Κούβα, Δομινικανή Δημοκρατία, Γρενάδα, Αϊτή, Τζαμάικα, Άγιος Χριστόφορος και Νέβις, Αγία Λουκία, Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες, Σουρινάμ και Τρινιντάντ Tobago), χρηματοδοτείται μέσω του Ταμείου τεχνικής συνεργασίας του ΙΜΟ και διευθύνεται από τους Θεοφανή Καραγιάννη και Megan Jensen του ΙΜΟ.
Το σεμινάριο είναι ένα καλό παράδειγμα του ρόλου του ΔΝΟ για την υποστήριξη των στόχων του Στόχου για την Αειφόρο Ανάπτυξη των Ηνωμένων Εθνών (14) για τους ωκεανούς και για την αντιμετώπιση της απώλειας της βιοποικιλότητας μέσω των κανονισμών και των συστάσεων της ναυτιλίας.